بررسی اثرات اسیدآبسزیک بر جوانه زنی، رشد گیاهچه و عملکرد نخود تحت تنش خشکی

به منظور بررسی تأثیر پرایمینگ اسمزی و اسیدآبسزیک بر رشد و عملکرد نخود تحت تنش خشکی، آزمایشی مزرعه ای در سال زراعی 88-1387 در مزرعه آموزشی-پژوهشی دانشگاه ایلام انجام شد. آزمایش بصورت اسپلیت، اسپلیت، فاکتوریل در قالب طرح پایه بلوک های کامل تصادفی انجام شد. عوامل اصلی و فرعی آزمایش به ترتیب شامل آبیاری( دیم و آبیاری تکمیلی در مرحله شروع نیام بندی) و محلول پاشی اسیدآبسزیک (صفر و ppm20) بود. پرایمینگ ( بذرهای شاهد، هیدروپرایمینگ و اسموپرایمینگ3- و 6- بار ایجاد شده با peg 6000) و رقم (محلی ماهیدشت و آزاد) نیز بصورت فاکتوریل به کرت های فرعی فرعی اختصاص یافت. نتایج حاصل از این پژوهش نشان داد که هیدرو پرایمینگ باعث کاهش مدت زمان سبز شدن و استقرار بوته ها و گلدهی و تشکیل نیام شد. افزایش معنی داری در تعداد شاخه های فرعی، ارتفاع و تعداد نیام در بوته، وزن صد دانه و عملکرد بیولوژیک مشاهده گردید. در حالیکه در اسموپرایمینگ بذر در قیاس با بذر تیمار نشده (شاهد) وضعیت عکس نتایج هیدروپرایمینگ بود. بطوریکه کاهش درصد سبزکردن، استقرار بوته ها و رشد و عملکرد در هر دو رقم مذکور گردید. عملکرد و اجزای عملکرد دانه در رقم محلی ماهیدشت (بیونیج) بالاتر از رقم آزاد بود. محلول پاشی اسیدآبسزیک پیش از گلدهی و پس از شروع نیام بندی منجر به افزایش 3/22 درصدی عملکرد دانه شد. بهبود دو جزء مهم از اجزای عملکرد یعنی تعداد نیام در بوته و وزن صد دانه تحت تیمار اسیدآبسزیک شاید علت اصلی افزایش عملکرد در این شرایط باشد، بطوریکه در هر دو رقم، عملکرد دانه در شرایط دیم و محلول پاشی اسیدآبسزیک اختلاف معنی داری با عملکرد دانه آنها در شرایط آبیاری تکمیلی نداشت.